آلیاژ تنگستن در اکثر محیط‌های خورنده رایج از جمله اسیدها، قلیایی‌ها و آب شور در برابر خوردگی بسیار مقاوم است. مقاومت در برابر خوردگی آن به تشکیل یک لایه اکسید محافظ روی سطح نسبت داده می شود که به عنوان مانعی در برابر حملات شیمیایی بیشتر عمل می کند. با این حال، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد بسیار خورنده یا شرایط شدید ممکن است منجر به درجاتی از خوردگی شود، به ویژه در حضور برخی از مواد شیمیایی تهاجمی خاص یا دماهای بالا.
آلیاژ تنگستن مقاومت عالی در برابر اکسیداسیون در دماهای بالا از خود نشان می دهد و آن را برای استفاده در کاربردهای با دمای بالا که قرار گرفتن در معرض اکسیژن یا هوا اجتناب ناپذیر است مناسب می کند. لایه محافظ اکسیدی که روی سطح آلیاژهای تنگستن تشکیل می‌شود، حتی در دمای بیش از 1000 درجه سانتی‌گراد (1832 درجه فارنهایت) از اکسید شدن و تخریب مواد جلوگیری می‌کند. با این حال، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دماهای بسیار بالا یا محیط های اکسیداتیو ممکن است در نهایت منجر به درجاتی از اکسیداسیون یا تخریب سطحی در طول زمان شود.
آلیاژ تنگستن به طور کلی در برابر بسیاری از مواد شیمیایی و حلال ها از جمله اسیدها، بازها، ترکیبات آلی و مواد شیمیایی صنعتی مقاوم است. بی اثر بودن و پایداری آن، آن را برای استفاده در محیط های شیمیایی تهاجمی که ممکن است سایر مواد ممکن است خورده یا تخریب شوند، مناسب می کند. با این حال، آلیاژ تنگستن ممکن است تحت شرایط شدید در معرض حمله اسیدهای قوی خاص یا عوامل اکسید کننده باشد، بنابراین آزمایش سازگاری برای کاربردهای خاص شامل قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی توصیه می شود.
در حالی که آلیاژ تنگستن در اکثر شرایط مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی، اکسیداسیون و تخریب شیمیایی ارائه می دهد، در انتخاب مواد ضروری است که شرایط محیطی و کاربرد خاص را در نظر بگیرید. پرداخت مناسب سطح، پوشش های محافظ و شیوه های نگهداری می تواند طول عمر و عملکرد اجزای آلیاژ تنگستن را در محیط های خورنده یا تهاجمی افزایش دهد. علاوه بر این، مشاوره با کارشناسان مواد یا انجام آزمایش سازگاری می تواند به اطمینان از مناسب بودن آلیاژ تنگستن برای کاربرد مورد نظر و شرایط محیطی کمک کند.
