ساخت آلیاژ مس تنگستن به دلیل سختی و چگالی بالای مواد و همچنین پتانسیل تخلیه تنگستن در حین پردازش، قطعات به تکنیک های تخصصی نیاز دارند. در اینجا تکنیک های ساخت اولیه مورد استفاده برای ساخت اجزای تنگستن مس هستند:
متالورژی پودر
اختلاط و اختلاط:
پودرهای مس و تنگستن در نسبت های دقیق برای رسیدن به ترکیب مورد نظر (معمولاً 10 تا 50 درصد وزنی تنگستن) مخلوط می شوند.
فشرده سازی:
پودرهای مخلوط تحت فشار بالا (معمولاً پرس های هیدرولیک یا مکانیکی) متراکم می شوند تا یک فشرده سبز با شکل و ابعاد دلخواه را تشکیل دهند.
فرآیند تراکم باید به چگالی و یکنواختی کافی برسد تا از پخت مناسب اطمینان حاصل شود.
تف جوشی:
فشرده های سبز در یک کوره اتمسفر کنترل شده در دماهای زیر نقطه ذوب مس (معمولاً حدود 1100 درجه سانتیگراد تا 1200 درجه سانتیگراد) پخته می شوند.
در حین پخت، پودرها به یکدیگر متصل می شوند و در نتیجه ساختاری جامد و متخلخل به وجود می آید که به عنوان پیش فرم متخلخل شناخته می شود.
نفوذ (اختیاری):
در برخی موارد، پریفرم های متخلخل ممکن است تحت یک فرآیند ثانویه به نام نفوذ قرار گیرند که در آن مس مایع یا سایر فلزات به ساختار متخلخل نفوذ می کنند.
این باعث بهبود چگالی، استحکام و شکل پذیری می شود و در عین حال تخلخل را کاهش می دهد.
ماشینکاری نهایی:
پس از پخت و احتمالاً نفوذ، قطعات برای دستیابی به ابعاد نهایی، تلرانس ها و پرداخت های سطحی مورد نیاز برای کاربرد، ماشین کاری می شوند.
تکنیک های ماشینکاری تخصصی مانند ماشینکاری تخلیه الکتریکی (EDM) یا سنگ زنی ممکن است به دلیل سختی مواد ضروری باشد.
پرس داغ
آماده سازی:
پودرهای مس و تنگستن مانند متالورژی پودر مخلوط و مخلوط می شوند.
پرس داغ:
پودرهای مخلوط فشرده می شوند و به طور همزمان تحت فشارهای بسیار بالا (معمولاً بیش از 100 مگاپاسکال) و دمای (بالاتر از 1200 درجه سانتیگراد) گرم می شوند.
این فرآیند منجر به یک آلیاژ کاملاً متراکم CuW با حداقل تخلخل و خواص مکانیکی عالی می شود.
پس پردازش:
قطعات CuW فشرده داغ ممکن است برای دستیابی به مشخصات مورد نظر نیاز به ماشینکاری یا تکمیل نهایی داشته باشند.
رسوب الکتریکی
الکتروفرمینگ:
تنگستن مس را می توان بر روی یک بستر برای ایجاد اشکال پیچیده یا پوشش های نازک الکتروفرم کرد.
الکتروفرمینگ شامل رسوب الکتریکی آلیاژ مس- تنگستن بر روی یک سنبه یا قالب رسانا و به دنبال آن جداسازی از قالب است.
ماشینکاری
ماشینکاری متعارف:
قطعات CuW را می توان با استفاده از روش های سنتی مانند تراشکاری، فرز، سوراخ کاری و سنگ زنی ماشین کاری کرد.
ابزارها و تکنیک های تخصصی برش اغلب به دلیل سختی و ساینده بودن مواد ضروری هستند.
تکنیک های پیوستن
لحیم کاری:
قطعات را می توان با استفاده از تکنیک های لحیم کاری به هم متصل کرد که در آن یک فلز پرکننده با نقطه ذوب پایین تر از آلیاژ CuW برای اتصال قطعات به یکدیگر استفاده می شود.
لحیم کاری به کنترل دقیق دما برای جلوگیری از ذوب یا به خطر انداختن خواص آلیاژ CuW نیاز دارد.
ساخت اجزای تنگستن مس شامل ترکیبی از متالورژی پودر، پرس گرم، ماشین کاری و در برخی موارد، الکتروشکلینگ و تکنیک های اتصال است. هر روش بسته به شکل، اندازه و الزامات عملکرد قطعه نهایی، مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهد. انتخاب تکنیک ساخت مناسب به عواملی مانند پیچیدگی قطعه، دقت ابعادی، حجم تولید و نیازهای کاربردی خاص بستگی دارد.
