مولیبدن یک فلز انتقالی با چندین ویژگی فیزیکی و شیمیایی کلیدی است که آن را برای استفاده به صورت نواری به ویژه در کاربردهای مختلف صنعتی مناسب می‌سازد. در اینجا برخی از مهمترین خواص ذکر شده است:
مولیبدن دارای نقطه ذوب بالایی در حدود 2623 درجه سانتیگراد (4751 درجه فارنهایت) است که آن را برای کاربردهای با دمای بالا که در آن مواد دیگر ممکن است ذوب شوند یا یکپارچگی ساختاری خود را از دست بدهند، مناسب است.
نوار مولیبدن محکم و انعطاف پذیر است و به آن اجازه می دهد بدون شکستگی به صورت نوارهای نازک بغلتاند. این ویژگی برای فرآیندهای تولیدی که نیاز به ورق یا نوارهای نازک و انعطاف پذیر دارند ضروری است.
مولیبدن دارای مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی است که آن را برای استفاده در محیط هایی که ممکن است در معرض مواد شیمیایی یا مواد خورنده باشد ایده آل می کند.
مقاومت بالایی در برابر اکسیداسیون در دماهای بالا دارد، که برای کاربردهایی که نیاز به قرار گرفتن در معرض هوا در دماهای بالا بدون تشکیل لایه اکسیدی شکننده دارند، بسیار مهم است.
مولیبدن دارای هدایت الکتریکی و حرارتی خوبی است که می تواند در کاربردهایی که نیاز به اتلاف گرما یا تماس الکتریکی دارند مفید باشد.
ضریب انبساط حرارتی پایینی دارد، به این معنی که با تغییرات دما منبسط یا منقبض نمی شود. این ویژگی برای حفظ ثبات ابعادی در کاربردهای مختلف مهم است.
مولیبدن مدول الاستیک بالایی دارد که به استحکام آن کمک می‌کند و احتمال تغییر شکل آن را در اثر تنش کاهش می‌دهد.
مولیبدن نسبتاً سخت است که می تواند در کاربردهای مقاوم در برابر سایش مفید باشد.
مولیبدن دارای سطح مقطع بالایی برای جذب نوترون های کند است که آن را در کاربردهای هسته ای مانند میله های کنترل در راکتورها مفید می کند.
در کاربردهای پزشکی، مولیبدن زیست سازگار است، که امکان استفاده از آن را در ایمپلنت‌ها و سایر وسایلی که با بدن در تماس هستند، می‌سازد.
این ویژگی ها باعث می شود که نوارهای مولیبدن برای طیف وسیعی از کاربردها، از جمله الکترونیک، هوا فضا، پردازش شیمیایی، صنایع هسته ای و دستگاه های پزشکی مناسب باشند.
