چه تلورانس هایی را می توان در طول تولید میله مولیبدن به دست آورد؟
تلورانس های قابل دستیابی در طول ساخت
میله های مولیبدن بسته به عوامل مختلفی از جمله فرآیند تولید، نیازهای خاص برنامه و تجهیزات مورد استفاده می تواند متفاوت باشد. تلورانس ها به محدودیت های مجاز تنوع در ابعاد اشاره دارد و دقت در کاربردهایی که به تلورانس های محکم نیاز است بسیار مهم است. در اینجا چند دستورالعمل کلی برای تلورانس های قابل دستیابی در تولید میله مولیبدن وجود دارد:
تحمل قطر:
برای میلههای مولیبدن، تلورانسهای قطری معمولاً بر حسب تغییر مجاز از قطر اسمی مشخص میشوند.
تلورانس های استاندارد برای قطر ممکن است از 0.001 ± اینچ (0.0254 ± میلی متر) تا تلورانس های سخت تر مانند ± 0.0005 اینچ (0.0127 ± میلی متر) یا حتی بهتر باشد.
تحمل طول:
تلرانس های طول به انحراف مجاز از طول میله مشخص شده اشاره دارد.
تلورانسهای طول معمول برای میلههای مولیبدن اغلب بر حسب اینچ یا میلیمتر مشخص میشوند و بسته به کاربرد ممکن است از ۰.۰۱۰ ± اینچ (۰.۲۵۴ ± میلیمتر) تا تلورانسهای سختتر باشد.
تحمل صافی:
تحمل صافی انحراف میله از یک خط مستقیم را اندازه گیری می کند.
برای میله های مولیبدن، تحمل صافی اغلب بر حسب اینچ بر فوت (یا میلی متر بر متر) مشخص می شود و بسته به کاربرد می تواند از چند هزارم اینچ تا مقادیر کم تر متغیر باشد.
تحمل پایان سطح:
پرداخت سطح به کیفیت سطح میله اشاره دارد و تلرانس اغلب بر اساس میانگین زبری (Ra) یا سایر پارامترهای پرداخت سطح مشخص می شود.
تحمل سطح متداول برای میله های مولیبدن می تواند از چند میکرو اینچ (یا میکرومتر) تا حداکثر مقدار مشخص شده باشد.
تحمل گردی:
تحمل گردی مربوط به این است که میله چقدر به یک دایره کامل نزدیک می شود.
برای کاربردهایی که هندسه دایره ای دقیق بسیار مهم است، تلورانس های گردی محکم ممکن است مشخص شود.
توجه به این نکته مهم است که دستیابی به تلرانس های سخت تر اغلب نیازمند فرآیندهای ساخت پیشرفته، تجهیزات تخصصی و اقدامات کنترل کیفیت است. علاوه بر این، عواملی مانند قطر، طول و استفاده مورد نظر از میله مولیبدن بر امکان دستیابی به تلورانس های خاص تأثیر می گذارد.
مشتریان یا مهندسانی که میلههای مولیبدن را برای یک برنامه خاص مشخص میکنند، باید از نزدیک با تولیدکنندگان همکاری کنند تا تلورانسهای مورد نیاز را بهطور دقیق اعلام کنند.
میله مولیبدن آیا ملاحظات خاصی برای برش، شکل دادن یا شکل دادن به نوارها وجود دارد؟
ملاحظات خاصی برای برش، شکل دادن یا شکل دادن وجود دارد
میله های مولیبدن یا نوارها مولیبدن یک فلز نسوز با خواص منحصر به فرد است و پردازش آن نیازمند توجه به عوامل خاصی برای اطمینان از ساخت موفق است. در اینجا برخی از ملاحظات برای برش، شکل دادن و شکل دادن به میله ها یا نوارهای مولیبدن وجود دارد:
برش دادن:
انتخاب ابزار:
از ابزارهای فولادی پرسرعت (HSS) یا کاربید که برای برش فلزات نسوز طراحی شده اند استفاده کنید.
ابزارهای الماسی نیز ممکن است برای برش دقیق استفاده شوند.
خنک کننده / روانکاری:
برای به حداقل رساندن سایش ابزار و کاهش خطر ترک خوردن ناشی از تجمع گرما، از مایع خنک کننده یا روغن کاری مناسب استفاده کنید.
سرعت برش:
سرعت برش را برای جلوگیری از تولید گرمای بیش از حد تنظیم کنید.
برش آهسته و پیوسته اغلب برای جلوگیری از آسیب به ابزار ترجیح داده می شود.
کاهش نرخ خوراک:
برای جلوگیری از سایش ابزار و افزایش عمر ابزار، از نرخ تغذیه کاهش یافته استفاده کنید.
به حداقل رساندن لرزش:
لرزش را در حین برش به حداقل برسانید تا از نقص سطح و شکستن ابزار جلوگیری کنید.
شکل دهی و شکل دهی:
کنترل دما:
مولیبدن دمای تبلور مجدد بالاتری دارد، بنابراین در دماهای بالا تشکیل می شود تا شکل پذیری بهبود یابد.
شکل دهی یا شکل دهی گرم اغلب ترجیح داده می شود.
جلوگیری از تشکیل سرد:
مولیبدن سرد می تواند منجر به شکنندگی و ترک خوردگی شود. اگر شکل دهی سرد ضروری است، بازپخت میانی بین عملیات شکل دهی در نظر بگیرید.
مواد ابزار:
از فلزات یا سرامیک های نسوز برای ابزارسازی استفاده کنید تا در هنگام شکل دهی در برابر دماهای بالا مقاومت کنند.
روغن کاری:
از روان کننده های مناسب برای به حداقل رساندن اصطکاک و کاهش سایش در طول فرآیندهای شکل دهی استفاده کنید.
آنیلینگ:
برای کاهش تنش و جلوگیری از ترک خوردن ممکن است نیاز به بازپخت میانی در طول فرآیندهای شکلدهی باشد.
جوشکاری:
جوشکاری با گاز بی اثر تنگستن (TIG):
جوشکاری TIG یک روش رایج برای اتصال میله های مولیبدن است.
از الکترود تنگستن با خلوص بالا و گاز محافظ مناسب استفاده کنید.
جلوگیری از آلودگی:
برای حفظ خلوص جوش، از آلودگی روغن، گریس یا سایر ناخالصی ها در حین جوشکاری جلوگیری کنید.
جو کنترل شده:
اتمسفرهای گاز بی اثر یا محیط های خلاء اغلب برای محافظت در برابر اکسیداسیون در حین جوشکاری استفاده می شود.
پیش گرم کردن:
پیش گرم کردن مواد می تواند تنش حرارتی را در حین جوشکاری کاهش دهد.
پایان سطح:
سنگ زنی و پرداخت:
سنگ زنی و پرداخت روش های رایج برای دستیابی به سطح صاف روی میله های مولیبدن هستند.
برای نتایج مطلوب از ابزارهای الماسی یا ساینده استفاده کنید.
غیرفعال سازی:
فرآیندهای غیرفعال سازی ممکن است برای افزایش مقاومت در برابر خوردگی و بهبود کیفیت سطح به کار گرفته شوند.